Szczególnie rzucają się w oczy dwa potężne buki przewrócone w poprzek niszy źródliskowej – podobnie jak inne martwe drzewa w tej części parku powinny być pozostawione bez prób uprzątania, aż do całkowitego rozkładu. W lukach powstałych poprzez obumieranie starych drzew widoczny jest już podrost bukowy (nalot młodych drzewek pochodzący z samosiewu), wskazujący na naturalne odnawianie się lasu, nie są więc konieczne jakiekolwiek zabiegi dla utrzymania jego trwałości. Niektóre drzewa oplecione są przez okazałe, kwitnące osobniki bluszczu zwyczajnego (Hedera helix), gatunku objętego ochroną częściową. W runie leśnym, późną wiosną rzucają się w oczy kwitnące gajowce żółte (Lamiastrum galeobdolon) i marzanki wonne (Galium odoratum); ten ostatni gatunek również objęty jest częściową ochroną.

Za ogrodzeniem parkowym, w oddziale 13. lasów komunalnych – wciąż w granicach objętego ochroną konserwatorską zespołu rezydencjonalnego Stawowie – znajduje się największa przyrodnicza atrakcja tego obszaru. Jest to stanowisko soplówki bukowej, zwanej też soplówką gałęzistą (Hericium coralloides), ściśle chronionego grzyba, umieszczonego na Czerwonej Liście Roślin i Grzybów Polski jako gatunek narażony na wyginięcie. Jesienią tworzy ona dziwaczne, przypominające biały krzew koralowca, owocniki na leżących, spróchniałych kłodach bukowych. Na takim samym podłożu wyrastają owocniki innego, rzadkiego w regionie grzyba – monetki bukowej (=monetki kleistej) (Oudemansiella mucida), ściśle związanego z martwym drewnem bukowym. >>